Zatrzymanie wzrostu paznokcia. Jakie są przyczyny?

W przebiegu niektórych schorzeń podologicznych może dojść do zatrzymania wzrostu paznokcia. Często towarzyszą temu inne objawy, które mogą być uciążliwe i znacznie utrudniać codzienną aktywność. W takich przypadkach niezbędna jest pomoc podologa i rozpoczęcie indywidualnie dopasowanej terapii. Dowiedz się, jakie są przyczyny zatrzymania wzrostu płytki paznokciowej.

Przyczyny zatrzymania wzrostu paznokcia

Możliwe przyczyny zatrzymania wzrostu płytki paznokciowej to:

Onycholiza

Onycholiza to schorzenie charakteryzujące się odklejeniem płytki paznokciowej od łożyska. Przyczyn tego stanu może być kilka. Najczęściej jest to skutek urazów mechanicznych, długotrwałego moczenia paznokci lub powtarzającego się kontaktu ze środkami chemicznymi (w tym zmywaczami do paznokci). Zdarza się także, że onycholiza występuje w przebiegu niektórych chorób (np. przy łuszczycy) lub sprzyjają jej uwarunkowania genetyczne.

Przy onycholizie obserwuje się nie tylko zatrzymanie wzrostu paznokcia, ale też szereg innych objawów. Zalicza się do nich: białe zabarwienie płytki paznokciowej postępujące w głąb, oddzielenie się płytki od łożyska, pogrubienie płytki paznokciowej. 

Retronychia

Retronychia to schorzenie, które charakteryzuje się wrastaniem płytki paznokciowej w proksymalny wał paznokciowy. Najczęściej dotyczy ono palucha. Jest to skutek przerwania ciągłości między łożyskiem a paznokciem. Do przyczyn retronychii zalicza się urazy mechaniczne, noszenie ciasnego obuwia oraz osteofit.

Objawy retronychii mogą być uciążliwe i utrudniać codzienną aktywność. Oprócz zatrzymania wzrostu paznokcia zalicza się do nich: ból i dyskomfort, zmiana zabarwienia płytki paznokciowej na żółtą, zgrubienie płytki paznokciowej, zanokcicę, zanik obłączka. Nieleczone schorzenie postępuje.

Przerost guzowatości paliczka dystalnego

Częstą przyczyną zatrzymania wzrostu paznokcia jest przerost guzowatości paliczka dystalnego. Dochodzi do niego na skutek utraty właściwości biomechanicznych płytki paznokciowej. Odpowiadają za to przede wszystkim urazy mechaniczne. Może to być również skutek chorób tkanki łącznej, infekcji grzybiczych, noszenia ciasnych butów lub interwencji chirurgicznych w obrębie palca.

Przerost guzowatości paliczka dystalnego powoduje zahamowanie wzrostu paznokcia, a także deformacje palca i onycholizę. Rozpoznanie stawiane jest na podstawie objawów klinicznych oraz zdjęcia RTG.

Egzostoza podpaznokciowa

Egzostoza podpaznokciowa jest zmianą chrzęstno-kostną, która tworzy się na dystalnych paliczkach – najczęściej w bocznych częściach. Jest to łagodny guz, który rozwija się powoli. Gdy osiągnie większe rozmiary, pojawiają się objawy. Należą do nich: uniesienie, rozwarstwienie i deformacje paznokcia, onycholiza, stan zapalny, odklejenie paznokcia od łożyska, ból, powiększenie paliczka. Często dochodzi też do zatrzymania wzrostu paznokcia.

Zatrzymanie wzrostu paznokcia – co robić?

Osoby, które zaobserwowały zatrzymanie wzrostu paznokcia, powinny udać się na konsultację podologiczną. Należy to zrobić niezwłocznie, ponieważ schorzenie może postępować, co zwiększa ryzyko powikłań.

Podczas badania podologicznego podolog ustala przyczynę zahamowania wzrostu płytki paznokciowej. Dokonuje także ogólnej oceny stóp i stanu zdrowia. Na tej podstawie dopasowuje odpowiednią terapię podologiczną.

Terapia podologiczna zależy od przyczyny zatrzymania wzrostu paznokcia. Często jest ona wieloetapowa i wymaga od pacjenta systematyczności. Jednak w większości przypadków udaje się przywrócić prawidłowy wzrost płytki paznokciowej.

W przypadku onycholizy terapia podologiczna obejmuje usunięcie fragmentu płytki paznokciowej, oczyszczenie łożyska i pobudzenie go do regeneracji oraz stosowanie preparatów o działaniu miejscowym.

Jeżeli przyczyną zatrzymania wzrostu paznokcia jest przerost guzowatości paliczka, egzostoza podpaznokciowa lub retronychia, podolog może skierować pacjenta na zabieg podochirurgiczny. Często jest to jedyny sposób na całkowite wyleczenie.

Zabiegi podochirurgiczne są małoinwazyjne, co oznacza, że nie dochodzi do dużej ingerencji w tkanki. Rekonwalescencja jest krótka, a pacjent opuszcza gabinet podologiczny od razu po zabiegu. Nie ma konieczności stosowania pomocy ortopedycznych.

Warto jednak zdawać sobie sprawę, że zabieg podochirurgiczny jest jedynie jednym z elementów leczenia. Po wygojeniu się rany konieczne jest kontynuowanie terapii podologicznej do momentu odrośnięcia płytki paznokciowej. Ponadto trzeba włączyć działania profilaktyczne, aby zapobiec ponownemu wystąpieniu schorzenia w przyszłości. Zalicza się do nich m.in. dobór odpowiedniego obuwia, a także indywidualne wkładki ortopedyczne.